تشویق برای یکی وتنبیه برای همه:

نگاهی کوتاه برآن دسته ازموسسات اقتصادی که توسط شرکتهای خصوصی مدیریت می شوند.

یکی ازمهمترین چالشهای کنونی شرکتهای خصوصی ، شیوه تامین مالی برای ادامه فعالیتهای اقتصادی آن موسسات می باشد، که بعلت عدم داشتن شرایط لازم برای احراز آن ، لاجرم ازافراد ذی نفوذ( که بنحوی با افراد مراکز ارائه دهنده تسهیلات ارتباط داشته) تحت هرشرایطی استفاده نموده ودرهنگام دریافت تسهیلات ملزم به انجام تعهداتی می گردند ، که پس از دریافت این تسهیلات قادربه انجام آن نبوده وازانجام آن خوداری می نمایند. وبعلت اینکه قرارداد فی مابین آنان مکتوب نبوده وبصورت شفاهی مطرح شده ، بهمین علت قابل رسیدگی درمراجع قانونی وقضائی نمی باشد . اشخاص تامین کننده مالی آن موسسه که خودرا مغبون می بینند ، اقدام به کارشکنی درآن موسسه اقتصادی نموده وبجهت داشتن ارتباط با موسسات مختلف تامین کننده اعتبارات ، آنچنان وضعیتی را برای مدیریت آن موسسه ایجاد می نمایند که ادامه فعالیت را برای آنان غیرممکن می سازند.

مدیریت موسسه که دراین شرایط خودرا ناتوان احساس می نماید وازطرف دیگر تامین حقوق نیروهای کارنیزبرایش امری دشوارگردیده است ، بناچار مشکلات ایجاد شده را فرافکنی نموده وگناه آن را منوجه فرد ویا افرادی ازکارکنان خود ساخته وبرای دیگر کارکنان اینطور عنوان می نماید که فردی ازمیان شما منافع شرکت را مورد مخاطره قرار داده که منجر به کاهش درآمدهای آن گشته است وبهمین علت همگی بایستی تنبیه شوند تا فرد خاطی توسط شما شناسائی شده وازاین طریق بتوانید به حقوق کامل خود دست بیابید.

دراین میان مدیریت ازروش تشویق برای یکی وتنبیه برای همه استفاده می نماید ، که دراینصورت تمامی نیروهای کار اقدام به تخریب هم نموده وبرای دست یابی به پاداش، ازهرگونه اقدام ناشایستی فروگذارنمی نمایند و بعلت رقابت افراد برای دست یابی هرچه سریعتر به پاداش مورد نظر ، محیطی پراز نشنج وغیر قابل تحمل ایجاد می گردد که دربعضی موارد حتی ادامه فعالیت موسسات اقتصادی را غیر میسر می سازد.

اگر مدیران اینگونه موسسات اقتصادی بجای استفاده ازافراذ ذی نفوذ ، شرایط لازم برای استفاده ازتسهیلات را فراهم می نمودند ، آنگاه نیازی به افراد فرصت طلب نداشته واینگونه نیروهای کارونیز موسسات خودرا درمعرض خطر ونابودی قرار نمی دادند.