چرا بعضی ازکارگران واحدهای تولیدی تمایلی به بازنشستگی ندارند؟!

بعضی ازکارگران واحدهای تولیدی علیرغم داشتن شرایط بازنشستگی ، میل ورغبتی به بازنشستگی ندارند واظهار میدارند: وقتی کارفرما چندماه است که توانائی پرداخت حقوق ودستمزد کارگران خودرا ندارد ، چگونه می تواند نسبت به تسویه حساب سنوات خدمت وسایر مطالبات کارگران پس از بازنشستگی اقدام نماید؟! این کارگران اظهارمی نمایندوقتی که درمحل کارخانه حضوردارند وپی گیر مستمرمطالبات خود می باشند تاکنون به نتیجه ای نرسیده اند واگر محل کارخودرا ترک نمایند محال است که بتوانند به تمامی خواسته های برحق خود که سالها عمرخودرا درآن سپری نموده اند ، دست یابند وبهمین علت است که با همه مشکلات آن می سازند تا روزی این خواسته های آنان به واقعیت تبدیل شود .

کارگران اینگونه واحدهای تولیدی اظهار می نمایند : محصولات تولیدی آنان قادر به رقابت دربازارمصرف نبوده ورقبایشان با تولید کالاهای مرغوبترونیز ارزانترمانع ورود کالاهای تولیدی شان به این بازارها گردیده اند. کارفرمایان  وهمچنین مدیران این واحدهای تولیدی به سبب اینکه دانش  فنی خودرا  به روزرسانی ننموده وهمواره فاقد مهارت وتوان مدیریتی متناسب با خواسته های روزافزون مشتریان خودمی باشند ، رفته به رفته این مشتریان خودرا ازدست داده و روزبه روزازتوان مالی آنان نیز کاسته می گردد ،  تا جائیکه بیم آن وجوددارد که بکلی مستاصل شده وواحد های تولیدی را بسمت ورشکستگی هدایت نمایند.

البته بایستی اضافه شود که بعضی از واحدهای تولیدی بجهت فاقد مدیرانی توانمند ، مشکلاتی را برای نیروهای کاروبطورکلی برای واحدهای تولیدی خود ایجاد نموده اند که با تغییراتی درمدیرت آن و با جایگزینی مدیرانی توانمند ونوگرا می توان ازبروز خسارات وارده بیشتر جلوگیری نمود. اما بعلت اینکه صاحبان اینگونه بنگاهها حاضر به پذیرش این موضوع نیستند که بایستی دانش فنی آنها به روز رسانی شده ، همواره فرفکنی نموده ومشکلات ایجاد شده را درجائی دیگرجستجو می نمایند.بهمین علت هرگز با این شیوه مدیریتی قادرنخواهند بود مشکلات عدیده واحدهای تولیدی خودرا مرتفع نمایند. آنچه که مسلم است برای جلوگیری ازتعطیلی اینگونه واحدهای تولیدی  وافزوده شده نیروهای کارآنان به خیل انبوه بیکاران بایستی راهکارهای ویژه ای ارائه گردد . یعنی اینکه ازطرق مختلف بخصوص ازطریق سازمان صنایع به آموزش کارفرمایان وهمچنین مدیران این واحدها اقدام شود واگراین مدیران به حد نصاب لازم جهت اداره واحدهای تولیدی خود دست نیابند ، جای خودرا به مدیرانی شایسته وتوانمند واگذار نمایند. مسلما” صاحبان اینگونه واحدهای تولیدی ازحضور درکلاسهای آموزشی خودداری نموده وتعدادی ازمدیران دونپایه را برای فراگیری معرفی خواهند کرد که تاثیری درشیوه مدیریت ناکارامدآنان نخواهد داشت . بهمین علت بایستی بهرشیوه ای این کارفرمایان را برای فراگیری دانش فنی روز تشویق نمودودرصورتیکه ازحضوردرکلاسهای آموزشی خودداری نمایند ازبسیاری امتیازات محروم گردند. اگرمدیران صنایع درجهت آموزش کارفرمایان واحدهای تولیدی که مشکلات آنها بعلت نداشتن مدیرانی توانمند ونوگرا بوده موفق عمل نمایند می توان انتظار داشت که آن دسته ازموسسات وواحدهای تولیدی که بجهت عدم مدیرانی توانمند وکارامد دچارمشکل گردیدا اند، ازنابودی آنان ممانعت بعمل آمده واز بیکاری روزافزون نیروهای کار آنان  جلوگیری گردد.

اما دسته دیگری ازواحدهای تولیدی نه تنها دارای مدیرانی ناکارامد هستند بلکه اساسا” ازایجاد واحدهای تولیدی اهداف دیگری را درسرداشته وبهبودشرایط نیروهای کار وهمچنین داشتن تولیدات مرغوب  وعرضه آنها دربازار مصرف برای آنان ازاهمیت اساسی برخوردار نبوده بلکه اهداف آنان این بوده که ازطریق امکانات ایجاد شده بتوانند به سودهای سرشاری دست یابند. اینگونه کارفرمایان به دریافت تسهیلات بانکی متعدد ازبانکهای مختلف علاقه بسیار داشته وهرگز درفکر بازپرداخت تسهیلات دریافتی نمی باشند. تمایلی به پرداخت حق بیمه کارگران خود به سازمان تامین اجتماعی نداشته وحتی وجوه مالیات مکسوره ازحقوق ومزایای نیروهای کار خودرا به سازمان امورمالیاتی واریز نمی نمایند.جالب است بدانیم که صاحبان اینگونه بنگاهها علاقه وافر به مسافرت خارج از کشور دارند وسالیانه چندین بار به مدت طولانی به خارج از کشور سفر می نمایند وهنگامی مجددا” به کشوروبه محل تولیدی خود برمی گردند که تمامی پولهائی را که (حاصل دسترنج نیروهای کارشان بوده وبجای پرداختن حقوق ومزایای کارگران خود ) به همراه داشته اند به انتها رسیده باشد. بهمین دلیل موضوع کارفرمایان دسته دوم ازدسته اول بطورکلی مجزا می باشد وبرخورد با صاحبان بنگاههای دسته دوم به گونه ای دیگر می باشد ازجمله ممنوع الخروج نمودشان تا زمانیکه تمامی بدهیهای خودرا ازبابت حقوق ومزایا وسایر مطالبات کارگران وسازمانهای تامین اجتماعی وامورمالیاتی پرداخت نمایند. توضیح اینکه صاحبان این نوع بنگاههای اقتصادی بجهت اعتیاد به مسافرت خارج ازکشور تمامی مساعی خودرا درجهت رفع ممنوع الخروجی خود بکار خواهند گرفت .

با بررسی وضعیت کارفرمایان دسته اول ونیزدسته دوم ومتمایز نمودن آنان ازیکدیگر ، ضمن کمک ومساعدت به کارفرمایان بنگاههای دسته اول ازسوء استفاده بیش از پیش کارفرمایان بنگاههای اقتصادی دسته دوم جلوگیری شود تا بتوان شاهد جامعه ای بارونق وشکوفائی اقتصادی باشیم.

منبع: سایت اقتصادی به نشانی: http://eghtesadi.avi.trade